: ถูกพ่อทิ้ง

เย็นวันหนึ่งได้มีเวลาพูดคุยกับลูกๆ พิมและพอล และเพื่อนๆของเขาที่โตมาด้วยกัน คุยไปคุยมาก็คุยถึงหัวข้อเรื่องพ่อ แรกๆก็พบว่ามีเด็กจำนวนนึงที่เรารู็จักและอาจจะใช้คำว่าพวกเขาไม่มีพ่ออยู่ด้วยกันในบ้าน แต่ขณะพูดคุยต่อ เราก็เปลี่ยนเป็นว่าพวกเขาถูกพ่อทิ้ง เพราะในเด็กหลายๆคนนั้น ตอนแรกๆพ่อก็ให้เหตุผลต่างๆเช่น พ่อต้องไปหาเงิน พ่อมีบัญหากับแม่หรือภรรยาเขา ปู่กับย่าต้องการพ่อให้ไปดูแล หรือ พ่อบางคนก็ไปโดยไม่ได้ให้เหตุผลใดๆ แต่จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม พวกเราในวงสนทนานั้นใด้สังเกตว่า แทบจะไม่มีพ่อคนไหนเลยที่จะพยายามติดต่อเพื่อใช้เวลากับลูก

บางคนแปลกมาก แรกๆบอกว่าต้องไปหาเงินให้ลูก แต่ก็ไม่ได้ส่งเงินให้ลูก ก็อาจจะยังหาไม่ใด้ (สมัยก่อนมีแต่ได้ยินว่าพ่อยอม อดเพื่อลูกได้กิน สมัยนี้คงเปลี่ยนไป) แต่บางคนยังใช้ชีวิตอย่างสบาย ขนาดถ้าได้แบ่งบางส่วนมาให้ลูกบ้าง ลูกก็คงไม่ต้องอยู่อย่างลำบาก แต่ก็ไม่ได้แบ่ง เราจึงเปลี่ยนเป็น 'พ่อทิ้ง'

หากเรามารู้สึกหรือคิดแทนเด็กที่เป็นลูกว่า จริงๆแล้วเขาต้องการอะไรกันแน่ เด็กคนนึงไม่รู้หรอกว่ารวยหรือจนสำคัญแค่ไหนสำหรับเขา พ่อกับแม่มีปัญหากันก็คงยากที่ลูกจะเข้าใจว่าแล้วทำไมพ่อต้องหายไปจากเขาด้วย

การที่คนสำคัญมากๆคนนึงอยู่ดีๆหายไป จะมีใครมาเล่นกับลูกด้วยเหมือนพ่อ ใครจะเข้าใจเสียงหัวเราะของลูกเหมือนพ่อ ใครจะปลอบใจในเวลาลูกเจ็บได้ดีเท่าพ่อ ใครจะทำให้ความสุขของลูกเต็มอิ่มใด้เท่าพ่อ โดยเฉพาะในเวลาที่เขาอยากแป่งบันความสำเร็จ เช่น ก้าวแรกของเขา คำแรกของเขา การขึ้นชั้นเรียนใหม่ของเขา ใครจะให้ความภูมิใจกับลูกได้เท่าพ่อ ไม่มีใคร

การเป็นพ่อนั้นเป็นอะไรที่พิเศษมาก คนๆหนึ่งเมื่อใด้เป็นพ่อ ก็เหมือนกับเป็นตัวแทนของพระเจ้าให้กับชีวิตๆหนึ่ง สิ่งที่ลูกต้องการก็คือพ่อที่รักเขาและอยู่กับเขาเสมอ....

ขอให้กำลังใจกับเด็กๆหรือใครก็ตามที่ถูกพ่อทิ้งว่า มีข่าวดี คือ เพราะพระคริสต์ได้ตายบนกางเขนแล้วเป็นขึ้นมา เราทุกคนที่เชื่อก็เป็นลูก ส่วนคนที่เป็นพ่อ ขออวยพรที่คุณจะเข้าใจและมีประสบการณ์ที่ถูกรักจากพระเจ้าที่เป็นพ่อ และขอเป็นกำลังใจที่จะกล้ารักและแสดงออกกับลูกของคุณ