: ของประทานฯ กับการปรนนิบัติคนจน

คืนนี้มีแรงบันดาลใจมาเขียนต่อจากครั้งที่แล้ว จากตอนที่ ๒  ผมขอพระเจ้าให้ผมเห็นคนบาปเหล่านั้นในชีวิตรอบข้างผมนอกจากตัวเอง และยิ่งไปกว่านั้นขอพระคุณเพื่อผมจะเป็นเพื่อนของพวกเขาด้วย ลำพังด้วยตัวเองมันเป็นไปไม่ใด้อย่างแน่นอน ตั้งแต่ได้รู้จักพระเจ้าผมได้ยินคำสอนที่มีเหตุผลหลากหลายที่สุดท้ายก็ทำให้เรามองข้ามคนกลุ่มนี้ไป เช่น 

1. ให้เราสนใจคนกลุ่มอื่นเพราะพวกเขาก็จน คือ จนฝ่ายวิญญาณ ซึ่งก็ถูกต้องที่ใครก็ตามที่ยังไม่รู้จักพระเจ้าก็จนฝ่ายวิญญาณทุกคน แต่สิ่งที่เราได้พบจากพระคัมภีร์ตามที่ได้แบ่งปันในสองตอนที่แล้วว่าพระเยซูได้เจาะจงให้ความสนใจกับคนบาปที่รวมถึงคนที่จนฝ่ายกายอย่างชัดเจน นอกเหนือจากกลุ่มคนที่จนฝ่ายวิญญาณด้วย

2. การใส่ใจและการปรนนิบัติต่อคนบาปเหล่านั้นเป็นของประทานฯ ไม่ใช่ทุกคนจะทำได้ หรือ บางคนก็จะพูดง่ายๆว่าผมไม่มีของประทานฯนี้ คนเหล่านี้ก็จะเน้นแต่สิ่งที่ถนัดหรือชอบ ซึ่งน้อยคนที่จะรู้และมั่นใจว่าตัวเองมีของประทานฯอะไร มีผู้เชื่อเยอะมากที่ใช้เวลานานในการค้นหาแต่แล้วก็ไม่มีคำตอบให้กับตัวเอง 
 และสิ่งที่ประหลาดในวงการคริสเตียนไทยก็คือของประทานฯที่เด่นชัดนอกจากจะมีไม่กี่อย่างแล้วยังมีแค่ในคนกลุ่มเล็กๆเท่านั้น แล้วดูเหมือนว่าของประทานฯ  ก็จะเป็นตัวกำหนดหน้าที่ไปในตัว เช่น ของประทานฯการเป็นผู้ประกาศ ของประทานฯการเป็นศิษยาภิบาล ฯลฯ แต่ไม่ว่าจะเข้าใจของประทานฯอย่างไรก็ตาม 

ในพระคัมภีร์กาลาเทีย บทที่ 2 ได้บันทึกว่าในขณะที่ผู้นำยอมรับและส่งคนออกไปประกาศข่าวประเสริฐ คนหนึ่งประกาศกับคนต่างชาติ อีกคนประกาศกับคนยิว ผู้นำก็ยังย้ำว่าอย่าลืมคนจน ซึ่งเปาโลบอกว่านี่ก็เป็นสิ่งที่เขากระตือรืนล้นจะทำอยู่แล้ว จากตรงนั้นเราก็ได้เห็นว่าการประกาศและการปรนนิบัติคนจนเป็นส่วนหนึ่งในวิถีชีวิตของคริสตจักรซึ่งไม่ได้เกี่ยวกับของประทานฯเลย 
             แล้วถ้าเรามาดู 1โครินธ์ 12-14โดยเฉพาะบท14 ข้อ1ที่ให้เราใฝ่หาของประทานฯอย่างกระตือรืนล้นเพื่อประโยชน์ร่วมกัน สุดท้ายไม่ใช่ว่าตัวเรามีของประทานฯอะไรแต่ด้วยความรักและความเชื่อ เรายอมร่วมงานกับพระเจ้าผู้มีทุกอย่างที่จะทำผ่านตัวเราเองเพื่อคนอื่นจะได้รับประโยชน์

             คิดอย่างไรกับเหตุและผลที่ผมได้เสนอ ...... ?