: มองหาคนพิเศษ

ก่อนมารู้จักพระเจ้า ในเวลานั้นทางบ้านชอบพาไปหาหมอดู ทุกครั้งไปพร้อมกับหลายความรู้สึก ตื่นเต้นว่าเขาจะพูดอะไร แต่ในเวลาเดียวกันก็รู้สึกกลัว กลัวเขาจะพูดอะไรที่ไม่ดี มันเหมือนกับว่าชีวิตของเราจะเป็นอย่างไรขึ้นอยู่กับคำพูดของหมอดูคนนั้น ความรู้สึกนี้ถูกตอกย้ำด้วยการเคารพที่เกินกว่ามารยาททั่วไปจากคนที่มาหา เช่นการให้เงินที่เยอะหรือให้สิ่งของที่แพงกับหมอดู หรือแม้การพูดคุยก็เล็งถึงความสำคัญในพลังพิเศษและอิทธิพลที่หมอดูมีอยู่เหนือคนที่ไปหา 

พอมาเชื่อพระเจ้าก็พบว่า ...

ในวงการคริสเตียนก็มีคนวิเศษที่มีสถานภาพคล้ายๆหมอดูในสังคมคนที่ไม่เชื่อพระเจ้า คือคนกลุ่มนี้ก็พร้อมที่จะเป็นคนพิเศษ แล้วก็มีกลุ่มคนที่พร้อมจะยกชูและยำเกรงคนพิเศษเหล่านี้ด้วยเงินทองคำพูดและสิ่งของเช่นกัน คนพิเศษเหล่านี้ส่วนใหญ่เป็นบุคคลที่มีตำแหน่งสำคัญในโบสถ์และหรือมีความสามารถโดดเด่น เช่นสอนได้ เผยได้ รักษาโรคได้เป็นต้น บางครั้งการที่จะเป็นคนพิเศษก็จะอ้างเบื้องบนว่าเป็นผู้ที่ได้รับการเจิมจากพระเจ้า

ช่วงแรกๆผมก็เป็นคนหนึ่งที่มองหาคนพิเศษเพราะเชื่อว่าตัวเองเป็นคนธรรมดาที่ต้องพึ่งพาคนที่ดีกว่าเรา แต่แล้วก็เริ่มมีคำถามขึ้นมาหลังจากได้อ่านเจอพระคัมภีร์สองตอนในหนังสือกิจการ คือ กิจการ 3:1-16 และ 14:8-20 ทั้งสองเป็นเหตุการณ์ที่มีเนื้อหาคล้ายกัน ทั้งสองบันทึกถึงพฤติกรรมของอัครทูตที่มีต่อฝูงชนในขนาดที่ฝูงชนพยายามจะยกย่องสรรเสริญอัครทูตเพราะอัครทูตได้ทำการอัศจรรย์ จากพระคัมภีร์เราเห็นได้อย่างชัดว่าในทั้งสองเหตุการณ์ อัครทูตที่เกี่ยวข้องต่างพยายามปฏิเสธการถูกมองเป็นคนวิเศษโดยการปฏิเสธการยกย่องที่ฝูงชนจะให้ ใน กิจการ 3:1-16 หลังจากที่เปโตรได้รักษาคนง่อยที่ประตูพระวิหารและ "คนทั้งปวงต่างประหลาดใจและพากันวิ่งมาหาพวกเขาในบริเวณที่เรียกว่าเฉลียงของโซโลมอน" จากนั้นเปโตรก็พูดอย่างชัดมากว่าที่เขารักษาได้ไม่ใช่เพราะ "ด้วยฤทธิ์อำนาจหรือความชอบธรรมของเราเอง" และส่วนเหตุการณ์ที่สอง เปาโลฉีกเสื้อผ้าตัวเองแล้วพูดอย่างชัดว่า "ท่านทั้งหลาย เหตุใดจึงทำเช่นนี้ ? เราเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาเช่นเดียวกับพวกท่าน" 

ทั้งสองพยายามทุกอย่างที่จะไม่รับการยกย่องที่มองพวกเขาเป็นคนพิเศษ และพยายามบอกกับทุกคนว่าการที่เขาทำการอัศจรรย์ได้ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเขากลายเป็นคนวิเศษ  

จึงอดไม่ได้ที่มีคำถามว่าทำไมช่างแตกต่างจากสิ่งที่เห็นในวงการคริสเตียนปัจจุบัน !!!