3 มกราคม 2559

ตัวตนเราสำคัญ EP. 1

 การที่ได้รับฟังปัญหาหรือสถานการณ์ของคนอื่นๆที่ทั้งใกล้และไกลตัวเอง หลายครั้งการสนทนาก็จะวกมาถึงเรื่อง 'คุณค่าของตัวตน' ทุกคนต่างก็อยากเป็นตัวของตัวเอง เพราะตัวตนเราเป็นสิ่งมีค่าและมีพลังมาก แต่หลายครั้งบางคนก็ไม่รู้จักตัวตนของตัวเองเพราะยังเด็ก หรือเป็นเพราะบาดแผลจากสิ่งที่เกิดขึ้นในอดีตที่ทำร้ายเรา ทำให้เราเชื่อคำโกหกที่เกี่ยวกับตัวตนของเรา เช่น คุณค่าของเราขึ้นอยู่กับสิ่งที่เราทำ บางคนก็จะรู้สึกหรือเชื่อว่าตัวเองไม่ดีพอซึ่งจะมีอาการต่างๆตามหลังมา คือความกลัวต่างๆ กลัวผิด กลัวโดนปฏิเสธ เป็นต้น แล้วจากความกลัวนั้นเราก็จะพยายามหาอะไรมาพึ่งพา กลายเป็นนิสัยเสพติดสิ่งต่างๆเพื่อหลอกตัวเองว่าฉันมีค่า แต่ก็ได้แค่ชั่วคราวเพราะสิ่งนั้นไม่ได้ตอบสนองความต้องการของตัวตนเราจริงๆ แต่ตอบสนองคำโกหกหรือตัวตนปลอมของเรา เหมือนอาดัมที่หาใบไม้มาปกปิดหรือตกแต่งตัวเองให้รู้สึกมีค่าขึ้น แต่เหมือนกับใบไม้ที่เอามาใช้ มันมีเวลาจำกัดที่เราต้องหาใบใหม่หรือหาสิ่งใหม่มาแทนและหลอกตัวเองไปเรื่อยๆ วงจรนี้ก็เท่ากับทำร้ายตัวตนจริงของเรา โดยการปฏิเสธตัวตนจริงของเราด้วยการเสพติดที่หล่อเลี้ยงตัวตนปลอม

ตอนเริ่มต้นนั้นพระเจ้าสร้างมนุษย์ตามพระฉาย ซึ่งอีกมุมหนึ่งก็คือพระเจ้าได้ให้ตัวตนแบบของพระเจ้าแก่มนุษย์ ในวันพักจากการสร้าง พระเจ้าชื่นชมสิ่งที่ถูกสร้างขึ้นรวมทั้งมนุษย์ด้วย พระเจ้าบอกมาคำหนึ่งว่า"ดี" เวลานั้นมนุษย์มีตัวตนที่สมบูรณ์ไร้ที่ติ และจากตัวตนนี้ การงานและวิถีชีวิตของมนุษย์ก็ได้ดำเนินออกมา หรือแสดงออกมาจากตัวตนนั้น มนุษย์จึงถูกวางที่ในสวนเพื่อปกครองทุกสิ่งที่พระเจ้าสร้าง เนื่องจากมนุษย์ก็ถูกสร้างตามพระฉาย มนุษย์จึงเต็มไปด้วยพระสิริของพระเจ้า และส่วนหนึ่งของตัวตนของมนุษย์คือเราถูกสร้างมาเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิงเพื่อปกครองทุกสิ่งที่พระบิดาผู้เป็นกษัตริย์ได้สร้างขึ้นมา


แต่แล้วก็เกิดการแย่งชิงการปกครองขึ้นมา ตัวตนของมนุษย์กลายเป็นเหยื่อของสงครามนี้ไป วันหนึ่งสงครามมาถึงจุดเดือดด้วยคำพูดหรือความคิดที่มารได้พูดกับมนุษย์ว่า ถ้าใครได้กินผลต้องห้าม คนนั้นจะ "เป็นเหมือนพระเจ้า" ซึ่งมนุษย์ก็ได้พาตัวเองไปตามกลอุบายของมาร โดยเลือกและเชื่อคำพูดจากมารและเลือกจะพึ่งการกระทำของตัวเอง (ในกรณีนี้คือการไปหยิบและกินสิ่งต้องห้าม) เพื่อนำสู่ตัวตนใหม่ที่ดีกว่าเดิม (จะเหมือนพระเจ้า) .... 

ไม่มีความคิดเห็น: